بید (مفردات‌نهج‌البلاغه)بِید (بر وزن قید) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای هلاکت، می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص فناء و ازبین رفتن دنیا، از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیبِید (بر وزن قید) به معنای هلاکت، آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «باد یبید بیدا: هلک.» ۲ - کاربردهاامام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با فانی بودن دنیا فرموده است: «غرّارة، ضرّارة، حائلة زائلة، نافدة بائدة، اکّالة غوّالة؛ دنیا فریبنده است و ضرر رسان، متغیر است و زایل شونده، تمام شدنی است و فانی شونده، خورنده است و هلاک کننده.» ۳ - تعداد کاربرداین واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بید»، ص۱۶۳. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|